ابن ابی‌جامع شهاب‌الدین احمد بن محمدآلِ ابی‌جامع، خاندانی از عالمان دینی شیعه در عراق و لبنان و ایران در سده ۱۰ و ۱۱ق/۱۶ و ۱۷م بوده که مؤسس آل ابی‌جامع، شهاب‌الدین یا جمال‌الدین احمد بن محمد، معروف به ابن ابی‌جامع می‌باشد. ۱ - مؤسس آل ابیجامعاحمد بن محمد، شهاب‌الدین یا جمال‌الدین معروف به ابن ابی‌جامع (د ۹۲۸ق/۱۵۲۲م)، مفسر، محدث و مؤسس آل ابی‌جامع و از عالمان بزرگ شیعی بود. ۲ - اساتید احمدوی از شیخ احمد بن بیضائی و محقق کَرَکی اجازه روایت داشته است. محقق کرکی که در ۹۲۸ق/۱۵۲۲م اجازه روایت داشته است. محقق کرکی که در ۹۲۸ق/۱۵۲۲م اجازه خود را صادر کرده، طی آن سلسله مشایخ روایی خود را از طریق مُطَهَّر حِلّی، طوسی، مفید، کُلَینی و صدوق تا امام علی بن موسی الرضا (علیه السلام) برشمرده و آنگاه با تأیید صلاحیت احمد، وی را مجاز به نقل حدیث دانسته است. ۳ - آثاراز احمد تفسیری به نام الوجیز فی تفسیر الکتاب العزیز، بازمانده که به ایجاز نوشته شده است. به گفته آقابزرگ نسخه‌ای از آن در کتابخانه خوانساری (در دو جلد)، نسخه دیگر دیگر در کتابخانه شیخ علی کاشف‌الغطاء، دیگری در کتابخانه شیخ محمد امین در کاظمین (به خط محمد بن نصار، کتابت ۱۱۱۸ق/۱۷۰۶م)، دیگری در کتابخانه شیخ عبدالله مامقانی (کتابت ۱۱۲۰ق/۱۷۰۸م)، دیگری در میان کتاب‌های سیدصافی (به خط ابراهیم بن احمد بن علوان بن بشاره کعبی جلالی قپانی) که از روی نسخه‌های اصلی به خط مؤلف در ۱۱۲۵ق/۱۷۱۳م استنساخ شده و نسخه‌ای در کتابخانه قاسم محیی‌الدین (به خط حسین بن باقی بن مظفر جزایری صیمری، کتابت ۱۲۰۷ق/۱۷۹۳م) موجود است. ۴ - فهرست منابع(۱) آقابزرگ تهرانی، محمدمحسن، الذریعه. (۲) امین عاملی، سیدمحسن، اعیان الشیعه، بیروت، دارالتعارف، ۱۴۰۳ق. (۳) حر عاملی، محمد بن حسن، امل الآمل، به کوشش احمد حسینی، بغداد، مکتبة الاندلس، ۱۳۸۵ق. (۴) خویی، ابوالقاسم، معجم رجال الحدیث، بیروت، ۱۴۰۳ق. (۵) قمی، عباس، الکنی و الالقاب، تهران، ۱۳۹۷ق. ۵ - پانویس۶ - منبعدانشنامه بزرگ اسلامی، مرکز دائرة المعارف بزرگ اسلامی، برگرفته از مقاله «آل ابی‌جامع»، ج۱، ص۳۴۹. |